Venray

Op straat voer ik de laatste gesprekken, wordt me de laatste groene paprika in de handen geduwd, verspreid ik de laatste folders, breng ik het laatste pakje behangplaksel in gereedheid om de laatste flyers met Kiezers Bedankt op de verkiezingsborden te plakken. Het is bijna 18 maart. Dan bent u weer aan zet, dan hebt u echt het laatste woord.

Op de laatste dagen van de verkiezingscampagne wordt pas echt voelbaar hoe mensen over de Provinciale Statenverkiezingen denken. Dat is niet zo best en dan druk ik me nog best voorzichtig uit. Veel mensen hebben het vertrouwen in de politiek al lang verloren. Ze zijn gedesillusioneerd over de vele beloftes waar na de verkiezingen niet veel van terecht komt of waar bij de coalitievorming zo veel water bij de wijn wordt gedaan dat de wijn niet meer naar wijn smaakt maar naar limonade. Dat hebben politici grotendeels aan zichzelf te danken. Neem de laatste weken de verwikkelingen in de bonnetjesaffaire van een VVD-minister en een VVD-staatssecretaris,  en het declaratiegedrag van een opkomend VVD-kamerlid. Zelfs in Venray ligt een VVD-raadslid onder het vergrootglas. Dan hebben we het nog niet eens gehad over een voormalige VVD-wethouder en –senator uit Roermond die iets te enthousiast iedereen naar zijn pijpen wilde laten dansen en het liefst in achterkamertjes politiek bedreef. Tja niks menselijks is VVD-politici vreemd. En dan zijn er altijd politici, en laat dat nu net ook weer een VVD’er zijn, die vinden dat het de schuld is van de media. Calimeropolitiek noem ik dat.

De VVD ligt onder het vergrootglas. Nu liggen politici altijd wel onder het vergrootglas maar dit keer is het  vergrootglas extra groot. Niet zo vreemd als er meerdere ‘incidenten’ zijn bij een en dezelfde partij. Het is terecht dat politici onder het vergrootgals liggen want zij hebben grote verantwoordelijkheden gekregen. Zij zijn gekozen om de gemeente, provincie of het land te besturen en het publieke geld dat hiervoor beschikbaar is niet te verspillen. Geld dat iedere kiezer ingelegd heeft door belasting te betalen. Dan mag je verwachten dat politici extra voorzichtig omgaan met dat publieke geld, zich niet laten plezieren door een fles wijn van 127 euro open te trekken terwijl er genoeg mensen zijn die van nog geen 50 euro in de week moeten rondkomen. Van politici wordt soberheid, verantwoordelijkheid en ingetogenheid verwacht. Een goed voorbeeld doet goed volgen. Blijkbaar is dat een boodschap waar niet iedereen een boodschap aan heeft.

Het gehele bonnetjes- en declaratiecircus is geen goede reclame voor de VVD maar ook niet voor de politiek in het algemeen. Door dit (wan)gedrag van een enkeling worden andere hardwerkende en oprecht serieuze politici getroffen. De vele goeden moeten boeten voor de ‘uitspattingen’ van een enkeling. Ik vindt het niet vreemd meer dat gewone kiezers politici met wantrouwen tegemoet treden. Want wat heeft hun verhaal eigenlijk voor waarde als er alleen maar beloftes worden gedaan  waar later weinig van terecht komt en een enkeling het er maar van neemt gewoon omdat het kan. Als politici niet leren mensen serieus als partner te zien, geen verantwoordelijkheid vooraf nemen, het vertrouwen beschamen, wordt hen hoe dan ook een keer de spiegel voorgehouden. Kiezers zijn niet gek. En dat is maar goed ook. Zo valt er tenminste weer wat te kiezen. Dat geeft weer perspectief. Want zo kan het kaf van het koren worden scheiden. Helaas wordt door een klein aantal veel kapot gemaakt en kunnen de overblijvende hardwerkende en serieuze heren en dames politici hard aan de bak om het door andere geschonden vertrouwen weer terug te winnen. Nu vindt ik het zeker niet erg om hard te werken maar dit is toch om cynisch van te worden. Gelukkig zijn kiezers niet gek, die rekenen woensdag 18 maart genadeloos af met politici die er willens en weten een rommeltje van maken.  Eind goed al goed. U bent aan zet. Laat uw stem niet verloren gaan; reken genadeloos af met wangedrag en beloon diegene die het wel goed doen. Wie goed doet, wie goed ontmoet.

Ik wens u veel stemwijsheid toe!