Venray

De afgelopen dagen heb ik mijn schoenzolen versleten en aan heel wat deuren aangeklopt, gesprekken gevoerd, flyers of een laatste dagkaart afgegeven. Sommige gesprekken gingen over dat mensen hun buik vol hebben van de politiek. “Ze doen toch waar ze zelf zin in hebben…“ is een veelgehoorde klacht. Om moedeloos van te worden. Nu zou ik daar een gelikt verhaal tegenover kunnen stellen maar eigenlijk ben ik veels te nieuwsgierig wat het verhaal erachter is. Wie even doorvraagt hoort snel waar mensen tegen aan lopen. En dan gaat het niet over het wel of niet plaatsen van een windmolenpark in de Noordzee maar om een parkeerkaart die je niet krijgt omdat je net niet genoeg reuma hebt of een gemeente die je klacht over foutparkeerders maar niet serieus neemt. Het zijn verhalen die ik het hele jaar door vaker hoor. Luisteren en samen aanpakken zeg ik dan. Onze hulpdienst heeft het niet voor niets een stuk drukker gekregen. 

De afgelopen weken zijn er heel wat beloftes de revue gepasseerd. Politici beloven wat af. En ja beloftes maken schuld. Mensen willen best stemmen, maar waarom stemmen als al die beloftes toch niet worden nagekomen? De afgelopen week las ik op Twitter een fascinerend citaat dat misschien wel de kern is waarom veel mensen niet gaan stemmen: “Vier jaar lang zie je ze niet op straat. Dan lopen ze twee weken je deur plat, om je na de verkiezingen met de nek aan te kijken!” En dat zouden politici zich wat meer aan moeten trekken. Eigen schuld, dikke bult!